1 Ağustos 2012 Çarşamba

bok.


bok gibiyim.

aslında nasılım bilmiyorum.

hayat filmlerdeki gibi olmadığı için bir referans noktası bulamıyorum.

kendimi suçlu hissettiğime dair bir yazı yazdım. ama uzun uzun düşününce yıllardan beri var olan anlamsız korkularım nedeniyle böyle hissettiğimi anladım.

korkum suçlu olmak değil, eğer hatam varsa kabullenirim. ama dediğim gibi; ne'yim, nasılım bilmiyorum.

sanırım seni özlediğim için şövalyelik yapıyorum. olmayan hataları, olmayan suçluları aramaktan kafayı sıyırıyorum, kendimi olmayan kılıçların, görünmez yaylardan fırlayan görünmez okların önüne atıyorum. çok saçma. duygularım mı konuşuyor, yoksa hormonlarım mı? onu da bilmiyorum.

uygunluğa, müsaitliğe, elverişliliğe inanan bir insanım. ama seni unutamıyorum. unutamamaktan korkuyorum. bu yazı aklımdan çıkıp da önümde somutlaşınca (senden olmasa bile) aptalca düşünmekten vazgeçerim diye umuyorum.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder