meh.

Uzun ve gereksiz yazılarımdan yazmayalı yaklaşık dokuz ay olmuş. Nedenlerinden bir tanesi de artık bana hissettirdikleri şeyin bu olması: gereksizlik.

Facebook arkadaşlarımın çoğunu gerçek hayatta arkadaş olduğum, bir kerelik bir sohbetten daha fazla vakit geçirdiğim, benimkilere benzer düşünce ve duygulara sahip olan insanlardan seçtiğim (normal olan bu diye demiyorum, facebook'u networking aracı için kullanıp 4000'den fazla ne idüğü belirsiz arkadaşa sahip olanlar da var) için burada anlattıklarımı bana hak veren insanlar tarafından onaylanan bir ego mastürbasyonu olarak görmeye başladım. Artık aklımdakileri yazmaya utanır-sıkılır hale geldim (bu yazı da dahil).

Zaten anlattıklarımın çoğu hep aynı kapıya çıkıyor. Yazdıklarım ne değişmesini istediğim şeyleri değiştiriyor, ne de yazdıklarımı okuyanları değiştiriyor.

Yeni şeylerden ziyade belki ileride Facebook'ta vs. yazdığım yazıları kopyalarım.